زن زن تکرار واژه هایی ست که چون باد می روند ... می خواهم بگویم زن بودن، زن شدن، در دنیایی که تنها بر مردانگی ها چشم گشوده است حتما آسان نیست. داستان این است. همین که به دنیا می آیی میان تو نمی توانی ها و تو ناقصی ها گم می شوی. و در این تضاد بزرگ که می توانم اما ظاهرا خیلی هم نمی توانم. بزرگم اما ظاهرا هیچ نیستم، همچنان دست و پا میزنی. هر چه هم می گذرد بیشتر می خواهند از هر طریقی شده حتی با ابزار علم به تو ثابت کنند که دیدی گفتند بیش از آنچه هستی نمیشوی. در جواب چه راهکاری داری؟ یا سکوت میکنی یا میپذیری و‌ یا با خشم و حسادت و دیگر علائم و نشانه ها صحه هر چه بیشتری میگذرای بر دنیایی که تو را نفهمید. با نفهمیدن خودت و آنچه میخواهی. و با پذیرش شکست در مسابقه ای که هیچگاه شروع نشد. نمیگویم. نمی خواهم خودمان را به کسی یا چیزی ثابت کنیم. فقط کافیست بنشینیم و حساب دو دو تا چهار تا کنیم که دقیقا چرا آمده ایم و رسالتمان بجز انحلال و پذیرش شکلی که ظرف ب ما می دهد، فراتر از چهارچوب زمانه، چیست؟ #سپیده_اسدی #مهربان