کد صد شصت پنج ؛ شدم صابر ! شدم صابر یقین دوست خدایم زقید محنت و غصه جدایم ببندم عهد باتو ؛ صبر اینک وفا دارم نگو ئی بی وفایم مرا یاری بکن در رنج و محنت مدد چون میکنی از غم رهایم گریزد غم زپیشم چون تو هستی به آسانی ظفررا میربایم مرا چون دوست میدارد خداوند قبولش میشود حمد و ثنایم بوقت رنج و محنت حامیم هست حمایت میکند من هم رضایم ببُرم رشته الفت ز دشمن ببندم عقد با او آشنایم زنم زنگ درش را در سحرگاه بگوید کیست ؟ میگویم گدایم نکرده تاکنون محروم گدارا نوشته مظهر جود و سخایم وجودم را خودش هم آفریده ولی مشتاق میباشد دعایم محیط زندگی مانند کشتی تلاطم صد هزار است در فضایم شکست کشتی بحال غرق بودم ندا آمد تورا من التجایم در آن ساعت بگفتم پس کجائی گرفت دستم وگفت پرسی کجایم ؟ نجاتم داد گفت (گمنام) دانی تورا من خالقم یکتا خدایم