آفرين ولي پور (نرگس)
زمـــــــــــــــــــــــان در انتظار توست
"رقــــمِ مهرِ تو بر چهره ي ما پـيدا بود"
نبــضِ دل در اثرِمهرِ رخـت بـــالا بـود
منِ بي دل زغمِ هـجِرتو نـالان هستـــم
نه فقط من كه جهان والـه وهم شيدا بود
درمسيرِ قدمـت غنچه ي گــل وا مي شد
چه تو خود داني كزين همهمه اي برپا بود
ســرِ ســــودايِ تـــو دارم قدمي رنجه نمـا
همــــچو يوســـف كه در آن دامِ بلا تنها بود
او كـــه از علم و هنر بارِ معــاني مي بـرد
نــگهـش ســحر و همي ســيرت او زيبا بود
روز و شـب در دلِ آدينـه زتو غـوغـايـيست
روزها شـــــب شـــد و شب روز همه بلوا بود
تــو امــــــيدي و نويـدي و عـــدالت بي تـــاب
ايـــــن گــــــذر از نظر اهـــل ولا يلـــــدا بود
چشــــــــمِ گــريان مــرا باز به طـوفان دادنـــد
ديـده از فـــــرطِ عطش بـــاز ســوي دريـا بود
ابرِ رحمت چه گـــــــــهر بار متـــاعي دارد !
خـــواهد آمد به زمين... شــوكت او اِهـدا بود
مادرم عشـــقِ تو را در رگ و خونم آمــيخت
هر شـــبي در نظرش قــــدر و شب احيــا بود
آفــــــرين... زاده شــــده در شبِ ميلادِ تـنـت
بعـــــــدِ هفــت ســال تمنــا كه پدر جويا بود
مي ســـپارم همـه ي منتـــــظران را به خـــدا
هــركجا عشــقِ تـــو روييــد خــــدا آنجا بــود
شوقِ ديـدارِ تــو هركس كه به دل پروردست
يــادِ او زنده و نــامــش به جــهان صدرا بود
