سخن پاییز شاعران عزیز، اخمتان را ازمن برگیرید، چین های ابرو را هم از هم بگشایید ، گروهی از دوستان در باغم میهمان بودند فراش باغ را گفتم ، فرش های طلایی رنگ در مسیر اقدام مبارک میهمانها فرش نماید. و به محض ورودشان به باغ، برگهای خشک، و طلایی موسیقی جاودانی خود را عاشقانه بنوازند، یکی از میهمانها میگفت من خودِ پاییز را زیر پایم لمس می کنم ، سپس به خورشید سفارش کردم ، تابشت را بر میهمانهایم کمتر کن، چون آنها چند روز پیش از شدّت گرمای شهریور ماه هم به ستوه آمده بودند، سفره ای سفید رنگ از انارهای آبدار و رسیده ئ سرخ و سفید باغ را هم برایشان مهیّا کردیم . وبه آنها توصیه کردیم مهندسی دانه های انار و انواع انار را مطالعه بیشتری بفرمایید. ( 530 نوع ) و آنها را به رسیدن ، میوه های خوش آب ورنگ ترِی تا چند صباحی دیگر دلگرم و شاد نمودیم ، و از همه مهم تر شوق دیدن وبرخورداری از بهترین نعمات پروردگار را، به آنها نوید و بشارت دادیم. که "شوق دیدار یار به از دیدن یار است " بشارت دادیم اندک زمانی نخواهد گذشت تا باران رحمت، که همه به آن محتاجند. از دستان پر مهر خداوند فرو ریزد ، و آخرین سخنی که با ایشان داشتم، اینکه " و خداوند دو بهار آفرید " شما خود نام یکی را پاییز گذاشتید. آذر 97 پرویز بابادی